Taş, kırılsa da taştır
Kalp öyle mi?
Bir elmayı ikiye bölsen elmadır 
Bir kalbi ikiye bölsen ölür
Ölür içindekiler;
Yeşeren umutlar, kurulan hayaller
Büyük sevinçler, sahici düşler 
Çocukluğundaki serçeler bile ölür.
Gül, kurusa da güldür 
Irmak öyle mi
Bir sevdayı ikiye bölsen sevdadır 
Bir vuslatı ikiye bölsen hüzün
Bütün mevsimler bir mevsimde yeşerir 
Bütün mevsimler insanda büyür 
Bir duygu var kalplerde ırmaklar gibi akar
Bir duygu var gözyaşıyla ıslanmazsa kurur
Her bulut gökte bir mezar taşıdır
Sınanmamış aşktan sakın. 
Kayıt Tarihi : 18.12.2023 19:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!