Taş, kırılsa da taştır
Kalp öyle mi?
Bir elmayı ikiye bölsen elmadır
Bir kalbi ikiye bölsen ölür
Ölür içindekiler;
Yeşeren umutlar, kurulan hayaller
Büyük sevinçler, sahici düşler
Çocukluğundaki serçeler bile ölür.
Gül, kurusa da güldür
Irmak öyle mi
Bir sevdayı ikiye bölsen sevdadır
Bir vuslatı ikiye bölsen hüzün
Bütün mevsimler bir mevsimde yeşerir
Bütün mevsimler insanda büyür
Bir duygu var kalplerde ırmaklar gibi akar
Bir duygu var gözyaşıyla ıslanmazsa kurur
Her bulut gökte bir mezar taşıdır
Sınanmamış aşktan sakın.
Kayıt Tarihi : 18.12.2023 19:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!