Ateşin Evlatları Şiiri - Sema Gülser Keser

Çıkmaz sokakta çıkış aramak,
Kül olmaktansa,ateşi çalmaktı niyetleri.
Gece mavisi odalarda tutuklandı sevdalar...
Tutsak kaldı özgür beyinler,
özgürlük dileyenler...
Korkular sindi duvarlara bir de,
korkusuzluklar.
Özlendi dağların asi kokusu,
çiğdem rengi.
Yaşama dair özlemler,daldı odalarına.
Umutsuzluğu tanımadılar,
Kapıldılar rüzgara.
Kawa'nın yaktığı ateş harlandı yeniden...
Karanfiller ,güller açtı gönüllerinde.
Onlar ateşin evlatları;
Kaleden kaleye şahin uçurdular,
Meydan okudular kaleye,surlara.
Kale taş,kale çelik,kale aman vermez...
Yinede aman dilemediler.
Sesleri yankılandı sokaklarda,
dağlarda.
Korkudan korkmadılar,
kavgadan kaçmadılar.
Direndiler,yenildiler,yılmadılar,
yeniden denediler.
Al aydınlıktı dilekleri...
Şimdi;
Bulutlar üryan,
Yürekler kanar,
Ateşi çalanlar,
Suskun gülüşler,
Sesli haykırışlarla,
Kızıllığa kayar...

(9-12-2000 Çorum)