Ateşin Düştüğü Yer Şiiri - Nevzat Dağlı

Şehit demek kolaydır yanan sen değil isen,
Analar yüreğidir ateşin düştüğü yer.
Nasıl göçükler olur yuvalarda bir bilsen,
Evlerin direğidir ateşin düştüğü yer.

Ölüm haberi gelir anılar sıralanır,
Zihin bulanıklaşır, yürekler paralanır.
Gözlerin feri kaçar ortalık karalanır,
Acılar çerağıdır* ateşin düştüğü yer.

Söylenecek söylenmez dillerde yangın olur,
Tabutlar kucaklanır kollarda yangın olur.
Amaca ulaşılmaz yollarda yangın olur,
Yoksullar durağıdır ateşin düştüğü yer.

Ateş düştüğü yeri yakıyor cızır cızır,
Bunu bilmez padişah, anlamaz bunu vezir.
Mezarlıkta aranır dualarla tüm huzur,
Hayatın ferağıdır* ateşin düştüğü yer.

Ölenler unutulur adını anmaz isen,
Gidenler yabancıdır kendinden sanmaz isen.
Gözlerinden yaş gelmez ölene yanmaz isen,
Vicdandan ırağıdır ateşin düştüğü yer.

Nevzat yangını gördü dumanı kara idi,
Ateşlere atılan bedenler yara idi.
Siz de görün ateşi düştüğü nere idi,
Vatanın çırağıdır ateşin düştüğü yer,

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Çerağ: Kandil, lamba, mum.