Ateşin Dansı Şiiri - Şah Ektirici

ATEŞİN DANSI....

Bir gün herkes çekip gittiğinde kalbin aniden yere düşmüş cam bardak gibi kırıldı.
Buldun bilemedin.Bildin bulamadın.
Zehirde şifa aramaya benzer anılar.
Çatallanır şimşek kıvılcımlı kıvrak
Bir salkım mavi ışık
...Çırılçıplak
Dökülünce şehrin ufkuna
İçinde bir yalnızlık filizlenir....

Önce bir kas titrer.Sonra ikincisi.Sonrada alevden bir kırbaç gögsünü dövmeye başlar.Sen şimdi acının kapısına bırakılmış gayrı meşru bir çocuksun.
Sen insan oğlunun bügüne kadar yaşadığı en büyük savaşı yaşıyorsun.
Beyin ile yüreğin savaşı sen bu savaşta yenildin..
Kolların bacakların tutmuyo,ağzın kuruyor
Vücudun titriyor ve tüylerin diken diken...
Sen kalp ve akıl arasında askıda bırakılmış bir haldesin
Zihnin bir girdap içinde
Yanıyorsun....

Şimdiye kadar hep kendinden kaçtın..Bir insan her şeyden kaçabilir,ama kendinden kaçamaz geri döndün beyin ile yüreğinin savaşını bitirmek için
Kalkıp içine adım atmaya korkuyorsun...
Ama unutma!
Korku büyüdükçe küçülür insan
İnsan büyüdükçe korku...

Bu savaşta yenilebilirsin.Yenilgilerden korkma.Yenilmeden kazanamazsın.Önce kendini yen.Kendini yenemeyen başkasını yenemez.

Gerçeğe giden yolun uçurumu çoktur.
Ama düşler gerçek olmak için sabırla beklerler.
Yeter ki onlar için savaşan birileri olsun...

Sen içine adım attığında kar ve fırtınalar göreceksin.Bedenin soğumuştur.yaşama küstüğün için.
Kardan korkma.Kış olmadan büyümez tohum.
Bu savaşta;
Geçmiş senden yardım isteyecek kadar ihtiyardır,
Gelecek ise yardım edemeyecek kadar çocuk,
Yaşadığın anı hisset yaşadığın an gerçektir...

Bütün başlangıçlar sondan başlar yani acıdan.Acısını çekmeden kendinin sahibi olamaz insan.
Sen bu savaşı kazanıp kendinden çıkınca
Herkes yenilgiyi arayacak gözlerinde.
Sen ise evcilleştirmişsindir acıyı.
Geri dönmenin en zor yanı.Ben geldim diyeceğin kimse olmaması.Olsun
Yenildiğin yerde savaştın...
Ve unutma...
GERÇEK YENİLGİLER GÜCÜN TÜKENDİĞİ YERDE DEĞİL
UMUDUN BİTTİĞİ YERDE BAŞLAR...

Şah EKTİRİCİ