Ateşin çemberini göğe kendi çizen

Günaydın…
Nasılsınız?
‘’Bir sessizlik oldu ardında
Dönmedi bakmak için
Yitebilirdi dönse
Kuş mu saz mı yaprak mı
Neyse..’’
Bir zamanlar ezbere bildiğim ne çok şiiri vardı Oktay Rifat’ın.Zaman ilerleyip de ‘yaşlandığımda’ bellek eritiyor doluluğunu.

Ezbere söyleyemiyorum çoğu şiirleri şimdi.Ancak; derin bir izi,bir dil tadı,başkalarını bilmem; ama beni ussal olmaya davetleyen bir düşünsel yükü var yazdıklarının….
İyi şairleri okuduğunuzda ‘kendini arkaya çeken şiirlerini’ ezberlemeye koyulursunuz; gönüllü yaparsınız bu işi.O şiirlerde saltça yazıldığı an’ın izi değil; bütün zamanların gizini bulursunuz.
Öyle derken,aşağıdaki dizeleri anımsıyorum:

‘’Duymazlar
Bir gemi donatmak için
Duyulmamışla
Bakmazlar bakılmamışın
Yarası sızlar bakıldıkça
Giderler
Yağmur bacaklı bir kız
Kalır kumsalda
Dilsiz ve çıplak…’’

Örtük anlamlı olsa da bir özlem vardır bu dizelerde.
Özlem,dedik ya başka bir konuya atlayıveriyoruz birden.

‘Anla ki akrebim ben,ateşten çemberini göğe kendi çizen..’’ diyor Özlem SEZER ‘Benden Uzak,kuşlara yakın olsun.’ Adlı şiirinde özlem için.
Oruç ARIOBA içinse daha başka bir şeydir bu olgu.
‘’Özlem,kalabalık içindeyken,bir an, susup, dinlediğin dere şırıltısıdır…’’
Öyle durumlarda dostlarımıza daha çok akarız.Hele onların da özlemleri varsa Cahit IRGAT’ın yanı başımızda bir şeylere vurgu yaptığını duyarsınız:
‘’İnan kardeşim inan/aynı suda yüzer bindiğimiz gemiler…’’
Dalgaların durulmadığını; ama içinizdeki o köhne limana doğru neden gitmek istediğinizi bilemezsiniz.Çünkü özlem Anatonie de Saint-Exuppery’in altını kalınca çizdiğim ‘Gülüne Karşı Sorumlusun’’ adlı yapıtında varlığını net olarak göstermesini bilir:

‘’………
‘’Evet öyle.
Küçük Prens ‘ama şimdi ağlayacaksın,dedi.
‘’Evet öyle…’’
‘’Öyleyse sana hiç yararı olmadı..’’
‘’Çok iyi oldu,dedi tilki,buğdayın rengini düşün…’’
Dağlarca’dan dizelerle bitirelim bu konuyu:
Yok biri gider
Gelir yok biri
O Aslı hep oralarda
Ben Kerem hep burada…
Dudaklarınızı kullanmanızın ikinci yolunun’gülümsemek’ olduğunu söyler E J KERSEY…Özlem hüzünlendirir.En iyisi mi dudaklarımızı kullanmak için ikinci yola sapalım.

Acaba sapamadığımız kaç ikinci yol vardır? Bunları nasıl deşifre ediyoruz?
Belki de yazmak!
Özdemir ASAF ''Her insanın bir öyküsü vardır;ama her insanın şiiri yoktur.''derken buna mı vurgu yapıyor,bilemiyorum.
Kim bilir şu anda kimler öyküsünü yazıyor,kimler yeni bir şiir yazmak uğruna kendisiyle didişiyor.
Kolay gelsin.