Ateşi yazdım Şiiri - Halil Çamay

Yeni bir yaşam değilde
Güçlü düşler kurmak istediğim bir dönemdi
Her şeyin birbirinde kaybolduğu bir iklimdi
Kendimi ararken buldum seni
Ve çocukluğumdaki sessiz masumiyetle
Unutmak isterken kendimi senin içinde
Akıntına kapılıp
Farklı bir dünyada
Gizli bir coğrafyada
Bir büyüde buldum kendimi
Çizgilerinden korktum
Kaçmak istedim
Olmadı
Tutuştuk birbirimizin ateşinden
Yeniden, yeniden yanarken kendi küllerimizden;
Uğursuz bir okyanus ayırdı ateşlerimizi
Yaralandım
Parçalandım
Kendimi bulmuş
Ve kaçarken kendi izlerimden;
Yitirdim seni...
Ve beraberinde var ettiğim sen dolu beni.
Bilinmez manzaralarla yittin
Gittin...
Peşinden koşamadım
Seni arayamadım
Soramadım
Sanki adresin zihnimde bir yerlerdeydi
Rezil ve sefil olmadan
Durup düşünecek bir yer ararken kendime
Ve dönüp arayacağını umarken bir şeylerimi
Yasak bir meyve yedim
Bir kaleyi yıktım
Kelepçelendim...

Her şeyin çabucak tükendiği bir çağda sevdim seni
Tüketemedim...

Mahpus olduğumu bilsen,
Mahkûm şiirleri beklerdin benden
Oysa taş duvarlarda kendi yanışımı izledim ben
Senin küllerinden
Ateşi yazdım...