Ateşi Öpmek Şiiri - Habibe Merih Atalay

Korkma genç adam
Zihnimden silinmiş değilsin
Değişkenliğin sırrı olurdu
Dizgelediğin her sözcüğün
Fısılda bana ermişliğini
Ama ‘yavaş ve sessizce’

Nefes alıyorsun kendi boşluğunda
Yitirmediğin bir ruhun var
Alacakaranlığında
Korkma alıp kaçmaktan ateşi

Bedenin hasret olana koşusu bu
Durmayacak biliyorsun
Sonsuzluğun nefes alışı bu
Sonsuzluğunda bedenin kavuşacak ellerime

Yitirmiş değilsin henüz
Bitirmiş değilsin
Hüznün karahumması gibi
Asılı kaldığı duvarlarında
Bitirmiş değilsin Şiirini Tözünü

Yol açık bakmadan geç karşı tarafına
Sayıltı değil gördüğün düş
Ne umutlar besletiyor insana
Umut bağışlandı sana
Öp ateşi öp

Mucizeyi sesinden duymak
Yakışırdı insana
Yakışıklı sessizliğinde yalınca

Bitişin müjdesiydin sen
Müziğinse dudağında bir kan
Ver onu bana
Ver ve git
Salına salına