Ateşi Kucaklamaktır Aşk

Harelenmiş gövdemin sarkacında karanfil tohumu
Baygın gözkapaklarımın alaz döşeğinde yaralı ten
Göğsümün en ırağına çörekleniyor yağmur bulutları
Dağlar sokuluyor köpürmüş gövdemin sarkıtlarına

Keder paralanmış ömrümüzün eş/anlamsız yargısı
Ne zaman g/özlerime sokulsa bir kadın, aşk olurum
Gönül burçlarımda dalgalanır aşkın o bakir bayrağı
Güneşi emzirir imgelerim, bir su göğsünde uyurum

Helallik yükle nefesinin buğusuna, ölümsüzlüktür aşk
Başıboş gemilerin yanık sırtına tutunarak sana geleyim
Gün gelir gözlerinin yamacına ekerim sevda tohumunu
Islak dudağına hüzünler sürme, ateşi kucaklamaktır aşk

Hangi göğsünde uyutacaksın, yangın sardıkça gövdemi!
Coşkumun ölçeksiz vahalarında kaybetmeden sevileri
Ne çok yaşamak andı var ah! Gözlerinin derinliklerinde
Seni düşünmek, aydınlığı sağmaktır şafağın gülüşünden