Ateşe Sürülmüş Atlılar Şiiri - Sultan İnan

birazdan devinir gece
birazdan yamacında dinlendiğim
koyağında sekilen hasret
duvarıma mıhlanan öfke gibi
kudurur denizlerim

ey esiri olduğum şehir
ey yasaklı ülkem
ey sevdasına kara çalınmış yazgıyı taşıyan alnında
borazanları susturulmuş
halayları dağıtılmış cümbüşlerin
davulların silik çoşkusu
ey süvarileri ateşe sürülmüş atlar
yenik savaşların
bozguna uğratılmış askerleri

bu şehir bana
....bu gök
.........bu yer
..............bu yıldızlar bana
ah..bu bahar
ah..bu güneş
dokundu bu mevsim her çicek
ve gözlerine bakarken
balta girilmemiş ormanların taze yeşilliklerinde
ilk insanın aya çıkışı gibi
her seferindeki keşfin
..
şimdi herşey ayva sarısında
herşey sensizliğe boyalı
her resim duvarında egreti
her acı kendi heybesinde kendine ağır
şimdi senin ellerinde büyüyen yalnızlık
benim dudaklarıma yapışan elma ekşisi
ve alnımın çatısında asılı kalan
hasretin bozulmaz yazgısı

hadi çicek çicek
....hadi nar nar
......söğüt söğüt salkım saçak
...........asıl bana
bir kerbeladır sensizlik
ve sana muhtaçlığım gülüm
ekmek gibi
...su gibi
......hürriyet gibi
..........namus gibi alnıma yapışan
bütün geleceğini emzirir gibi bir annenin
iri ve bereketli memelerinden fıskıran
........süt kadar ak gündür
ve öğle vakti bir işçinin
diz kırıp toprak üstüne
...dağbaşlarında salınarak açan
......taze bir gelincik çiceğinin ağızından besleneceği
...........kızıl bir gelecektir

ey dağlarına kurban olduğum
hasret vurduğum yollarına
inlediğim tel tel
zülüf zülüf serildiğim önüne
ay...kapında bıraktığım iz
yürür birazdan üstüme gece
vurur sessizlik
ve ben
yenilmiş gereksiz savaşın esiri
ve bu değişesi dünyada
yezidlerin kudurmuş kurtları
dolunay bekçisi

bu can sana
...bu ten sana
......bu dudak sana
.........dokun bana
.............sokul bana
hadi.....başlat isyanını

Benbahar1111