Ateşe Kanış Şiiri - Gülşen Şenderin

ATEŞE KANIŞ

ATEŞE KANIŞ * GÜLCE - ÜÇGEN *

Dün
Bugün
Ve yarın
Açan sevgi
Acının demi
İmbikten süzülen
Gül esansı misali;
Duyguların süzgecinde.
Aşkın kor kor öze akması
Uyanıştır, bedeni yakması
Sevdadır yürekte, sinede yanış
Varlıktır, yokluktur ateşe kanış.
Umut erimesin, gül sönmesin
Dağlar geçit versin sevgiye
Yollar gül döksün aşka
Ayrılık, hasretlik
Kurutur özü
Ateşe kan
Aşkla
Yan.

Yan
Ey yâr
Aşkla yan
Ateşle yan
Ateşe kanış
Varlığın manası
Varoluşun ta kendisi;
İnsan, hayvan, doğa sevgisi
Yanış yolculuğunda bir gülşen
Cana can döşenir sevgi yolunda,
Gönle aşk döşenir sevda balında.
Er geç gül açar baharda sürgün
Bu esrik gönlüm sana sürgün
Haydi, birlikte yanalım
Ateşe kanıştır âşk!
Kalp kalbe içelim
Yanış meyi sun
Öz tutuşsun
Tutkuyla
Kanar
Dem.

Gülşen Şnderin