Ateşe Kanat Çırparım Şiiri - Battal Kılıç

Gecenin sessizliğinde geceler an
Bir ışık var içimde yanıp tutuşan
Sonsuz sevdadır bu felekleri aşan
Ateşe kanat çırparım kendimce

Bir kelebek misali narin ve ince
Ölüme uçarım ateşi görünce
Yanacağını bilir kanat öylece
Alevlere sarılırım kendimce

Kırgın bir yürekte narince bir heves
Bir hevesle kim vurduya gider bir ses
Al kanatlarımda ölür yol bir nefes
Pervane olur uçarım kendimce

Zaman durur zan içinde kayıp olur
Bir an olur dilim lal olur melal olur
Güneşin saçlarına dokunur al olur
Zümrüdü anka olurum kendimce

Bir ışık uğruna yanmak mıdır değer
Meramım kül olup gül olmakmış meğer
Gasıl olmak vasıl olmaksa eğer
Katar katar giderim kendimce

Yollar sustu ben sustum ve sessiz kaldım
Su vermez çeşmeler yolda sussuz kaldım
Yalnızlığa büründüm kevser aradım
Duruldum rahmana yandım kendimce