Biliyorum, ayrılık bir suskunluk değil,
Bir devri kapatan, kapanmayan bir yara;
Geceyi sırtlayıp sessizliğin hükmünde yürüyen yalnızlığım,
Kendini her adımda sana bağlayan yollar gibi.
Ellerimle okşadığım o eski rüzgâr, saçlarının kokusunu taşımaz artık;
Ve ben, eski bir fotoğrafa mahkum, zamana direnmenin anlamsızlığında çırpınırım.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta