Ateşe Şiiri - Muhsin Özalp

Deli gönül coşa gelip
Gaz yağı dökme ateşe
Atmışında âşık olup
Elini sokma ateşe
Giden menzilini buldu
Gönlüme gam kasvet doldu

Mevsimsiz tohum ekilmez
Bataktan kolay çıkılmaz
Muhannet kahrı çekilmez
Yükünü yıkma ateşe
Nefis boş şeylere yeldi
Bak ecel kapıya geldi

Geçti ömür geçmez ele
Emeğini verme yele
Bu gerçeği bile bile
Kendini yakma ateşe
Noldu noldu böyle oldu
Gül benzim sararıp soldu

“Öfke gelir göz kararır
Öfke gider yüz kararır”
Muhsin udlu tez kararır
Kafayı takma ateşe
Kim haddi hududu bildi
Son hesap doyası güldü