Ateşdem Şiiri - Erol Uzunaslan

Bakıyorum ateşdem gözlerine.
Ve dipsiz bir kuyudayım.
Alevden sular sarıyor çehremi.
Yüreğim oynuyor ateşle,
Cehennem korkusu yok o denli.
Ateşin öyle bir haliki güzelliğin,
Ölüm hiç bu kadar güzel olamazdı.
Yandıkça yanası geliyor insanın.
Sen ateş isen eğer ne mesudum bi bilsen,
Tüm benliğimle yana yana...
Ya ateş sen değil de yokluğunsa!?
Yanıklarla dolu elim, yüzüm,heryerim.
Izdırap dedikleri, yanmadığım her saniye.
Bıraktım kendimi huşu ile.
Yan günahım, yan benliğim, yansın herşeyim.
Lakin en başta sen yan aşk ateşim.
Yan ki, yandıkça can bulasın.
Bu beden söner, karanlığa karışır elbet.
Ruhum da kıvılcımlar.
Alev topu gözlerin.
Ateş dalgası saçların.
Ah o sımsıcak yüreğin...
Veryansın o zaman iliklerime kadar!
Veryansın...

Erol UZUNASLAN