Ateşböceği Şiiri - Hüseyin Güneş

...dönüyorum kendi duvarlarımın arasına
kalabalık çirkin döngülerden kurtuluyorum şimdi
geceler uzun soğuk ve sessiz
gözlerimi yumup siyah montumu çekiyorum yalnızlığıma
o da ısıtmıyor dört duvar arasını...

geçmiğe ve hiçsizliğe zincirlemek istemiyorum,
tanısız biyografimi
ayrılmak istemiyorum yamalı gömleğimden
huysuzlaşmadan beklentilerim,
yolumu ışıtacak Ateşböceği biliyorum...

demsiz şiirler yazacağım gene,
gölgesi tükenmeden ağaçların.
renksiz zamanın elle tutulan yanlarını
saklıyorum avuçlarımın içinde
belki görmüyor zaman,
belki okşamıyor çökük omuzlarımı
ama bende zamanım işte!
zamanın kendisiyim...

beklemek demek
yaşamak demektir...

donuk bakışım
buz yüzüm,
sevemedim seni...