Ateş yakınca Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Kökünden sarsıldı inancım benim
Doğru zannedilen boşa çıkınca.
Kumdan kalelere olan güvenim,
Kayboldu, dalgalar vurup yıkınca.

Herşeye sil baştan başlarım artık
Eskimiş urbanın her yeri yırtık.
Ufkumuz açıldı, gerçeği gördük,
Doğru şeye, doğru yerden bakınca.

Önce cehaletten çektim aklımı
Kıştan sonra doğdu bahar iklimi.
Batıl kuşatmışken özgün şeklimi
Yırttım maskesini ruhum sıkınca.

Amacı kaybolan sağda ve solda
Trafiği aksar bozulmuş yolda
Bilmeden bu yola kapılan kul da
Tövbekâr olunca kalmaz sakınca.

Virane bağında çerçöp yığılmış
Durmuşoğlu bağın çöpe boğulmuş.
Ayıklamak olmaz zaten dağılmış
Toptan temizlenir, ateş yakınca!.