Adaletin Çığlığı Şiiri - Güner Demirci

Adeta bir mengene kıskacındayız
Üzerimizde kara bulutlar
Nasırlaşmış kalplerde
Hak, hukuk, adalet yerlerde

Yoksula sabır, zengine yağdır
Gece gündüz, ver Allahım ver
Halkın ekmeğidir adalet
Malı, mülkü varsıla saydır

Ekmek bazen bol olur
Bazen bakarsınız az olur
Ekmek, saray efradının
Kursağına meze olur

Bir dilek tutarız kalplerimizle
Yeter ki çalma kapımızı, eliniz yumuk
Elinizde hançerler, pusudasınız
Haliniz bozuk, diliniz bozuk

Gücünüz adaletin rengini solutur
Adaleti saraylara hapsettiniz
Saatler durmadan akıyor
Adaletiniz bozuk, düzeniniz bozuk

Yeter artık, diri diri gömdünüz umutları
Suçlu da sizsiniz, uyduran da siz
Kimini bağışladınız, kimini astınız
Vuran da sizsiniz, vurduran da siz

Bizler, Kaybolan çocukların acısı gibi
Öldürenle katildiniz, çalanla hırsız
Tümünüz savcısınız, hepiniz arsız
Hepiniz yargıçsınız, hepiniz haksız

Ağlamaklı ses tonlarındaki hüzün gibi
Canını çıkardınız tüm kalbimizin
Yüzünüz yok kapımızı çalmaya
Kalplere inmeyen yolunuz arsız

Haramiler konuşlanmış yeryüzüne
Çaresiz kalır adaletin doğum sancısı
Bitmiyor istekleri, tükenmiyor pozları
Sanırsın hazanda bir çocuk acısı

Halkım, deniz gibi öfkeli
Dalga dalga geliyorlar kıyılardan
Kumdan saraylar yapmazlar onlar
Yılmazlar hak kavgalarından

Fırtınadaki kum taneleri gibi
Kurarlar barikatlarını
Susmanın zamanı değil
Yıkar ‘adalet’ saraylarını

Güner Demirci / 30.05.2024