Dinmedi ki gözlerim konuşmam lal olmuşum
Bak içim kan ağlıyor bu nefes benim değil
Yılarca uğraştım sönmez söndürmek zordur
Ateş verdi bakarak yine yapsa kaçmam ki
Çocuklarla çiçekler sen kovan ol ben arı
Yuvasına dokunma dönerse seni vurar
Sürülüyorum evimden ağladığımı unutmam
Ateşim yükselmişti yapacağını yaptı sen
Beyaz mendil salandım başladı ayrılığım
Kal sağlıcak giderim dönmem ki bir daha
Seni ben af etmem ki sen beni etsende
Okadar çekmişim seninki toy bayramdır
Zaman çabuk geçiyor görse torun tanımaz
Sebep sensin o anda tabanca elindeydi
Yapraklar kurumuştu kış da yaklaşı bana
Yuvam yok ki kalacak banada yuva gerek
Ben isiyankar olmuşum edene kalacakmı
Kula ben kuluk etim kul da sürgün ediyor
Varmı adelet bilmem yapan mutlaka çeker
Çölde susuz kalmışım allahım yardım eder
Kayıt Tarihi : 3.5.2011 22:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!