Ateş ve Su Şiiri - Dursun Özden 3

ateş ve su

kendi sınıfına ihanet eden, kafesteki çil keklik, o çok kalleş
ben-sen-dünyanın dörtte üçü kirli su-pis koku-leş, ya ateş?

evren çığlığı bu, ağız dolusu söven, göğü delen, günü öpen
gök kubbe-gök tuğ-tren gelir hoş gelir gıdıgıdı-sümerli ozan
tam zamanı, kam zamanı hu! ana sütü iç, ey yoleri başbuğ!
otağım: niğde-nazilli-ankara-ötüken, turfan-horasan-kazan

ve kutsal kam otağı kızıl, altay, yakut, salur ve saka
tuva’dan tuna’ya, maçka’dan maçin’e, seni aradım
dağa-taşa, kurda-kuşa, ak-kızıl deniz’e, baka baka
o sevda destanı, mani, ağıt, ninni, kınalı türkü yaka
anadolu ışığı şavkıdı, her yer şinanay ve ötesi şaka

faşo şerri falaka, fikri-zikri-keş; o kara pençesi ateş
katili kan çeker, kanlı eli titrer, şu zalimin iç korkusu
bizim gücümüz destan-okuyan adem-yazan kalem
ey ana! aksakal-bilge usu-gül kurusu-kadın kokusu

kutsal sebil su-yaşam kaynağımız damarda cansu
yürek yangın yeri, kor ateş, sevdamız kıyamete eş
ana vatan kuşatıldı-imdat! kimse yok mu-nedir bu?
azizim su-yaşam utkusu, bir damla su-bir damla su

dursun özden