Ateş Ve Su Şiiri - Kadir Ünlü

Şöyle durdum kaldırımda
Soluklanırken,seyrettim bir kenarda
Deli Çay gibi akan insanları
Sahi,ne acelesi var bunların
Yürümüyor,sanki koşuyorlar
Başlar eğili,gözler öfkeli,kaşlar çatılı
Ezik izmaritler yerde,ağızda sigaralar
Gerilmiş yay misali insanlar
Yutmuş köyleri,doymamış mega şehirlerde
Fırlamaya hazır ok gibi yürekleri
Belli ki
Evden kızgın çıkmışlar
Hayat zor,bilhassa bu memlekette
Kim bilir
Ne çok üzüyor ve üzülüyorlar
Konfüçyüs’ün dediği “ip kısa kuyu derin”
Yetişemiyorlar ardından bi şeylerin
Gem vurmuşlar
Huysuz kısrak misali öfkelerine
Kesmiyorlar umutlarını,bekliyorlar
Ateşin suya hasretiyle