Ateş ve Su Şiiri - Ali Umut Eryelkovan

Alev alev bir fevrilik,
Zihnen ve bedenen yanan gençlik ateşi,
Başka bir alevle,
-Çivi çiviyi söker misali-
Söndü durdu.
Ve ben henüz alevimi mavi tutmayı öğrendim.
Önünde yanıp durdum.
Gecenin ortasına güneşi sürüklemek gibi.
İlk defa başarmıştım,
Kül olmadan yanmayı.
Yakmayı;
Geceyi, biri uğruna.
Sen sönmek bilmez bir ateşsin,
Ellerinde ılıman okyanuslar ile birlikte.
Yakmaktan korkmazsın bilirim.
Peki ya yanmaktan?
Ayaklarımızın altına közler döşenmiş,
Biz de pir çıplağız.
El ele verip bu harabeden geçmek varken.
Kahretsin ki;
Birbirimizin yadsımasıyız.
Ne ateş ateşe olup ormanları yakabildik.
Ne aka aka oykanus olabildik.
Birbirimizi söndürdük,
Birbirimizde boğulup.