Ateş ve Su Şiiri - Barış Kirez

Sen baktıkça boğuluyorum gözlerinin denizinde
Sen konuştukça yok oluyorum suskun cümlelerimde
Güneşim doğdukça üşüyorum utanıyorum korkuyorum
Parçalanıp sensizliğe dağılıyorum boşluğuna düşüyorum
Senle doğup sende ölüp kendimi sende buluyorum
İnanışım inanışına yenilirse sana teslim olurum

Şimdi yasaksızca kavuşursak sevgiye
Bulamayız bu hikayenin sonunu
Yalnızca sana ve bana miras bu korku
Aslında tüm gerçek bu sen ateş ben su

Sen giderken bir hüzün sardı tüm benliğimi
Son bir elveda ile yarım bıraktım kendimi
Bir çığlıkla yok oldum sensizliğe soyundum
Ateşten bir ruh giydim her an kavruldum
Umutsuzdum zaman zaman yoktu hiç inancım
Bir kaç fırtınadan sonra sensizliğe savruldum
İnanışım inanışına yenilirse sana teslim olurum...