Ateş ve kül Şiiri - Sinan Bayram

Ben kendimi ateş sanırdım
öyle bir yandım ki aşk için
aşktan geçtim kül kaldım
küllerimi kim savuracak şimdi

Söz bitti dilim lal oldu ben bittim
öykümü kim yazacak şimdi
meçhule vurulmuş gibiyim
adresimi kim bulacak şimdi

Ben kendimi ateş sanırdım
öyle bir yandım ki hak için
yüreğim yandı kül kaldım
küllerimi kim savuracak şimdi

Gözüme yaş düştü özüme ateş
yüreğim doruklarda yandı
solgun yapraklar gibiyim
avucum öylece ıslak kaldı

Ben kendimi ateş sanırdım
öyle bir yandım ki yar için
kendimden geçtim kül kaldım
küllerimi kim savuracak şimdi

Gözümün ırmakları kurudu
aşkın ürpertisi var yüreğimde
göz hapsinde ay gülümsüyor bana
gönlümün kıblesi hak için aşka vardı