Ateş ve Köz Şiiri - İsmet Bozkurt

İkiye bölünmüş mağdûb canım
Yarısı dur diyor, yarısı sus
Kesselerde akmaz damla kanım
Kimi kezzap döker kimisi tuz.

Yakar canımı gel git hallerin
Isıtmıyor neden artık ellerin
Günahı neydi mazlum kulların
Kimi ateş diyor kimisi köz.

Sevdalar çıkar ayyuka birden
Sürgün olmuş can koptuğu yerden
Aşk acısıyla inler derinden
Kimi gaflet diyor kimisi haz.

Darıldı söze lâl oldu dilim
Ecel tuzağı, bu kavga zulüm
Adım adım gelip bulsa ölüm
Kimi kelam diyor kimisi söz.

Gecikmiş çalmaz, vuslat sireni
Yüklenmiş gidiyor ömür treni
Talan ederde yıkar harami
Kimi yavaş diyor kimisi hız.

Belliki bitti kırmış kalemi
Dönmez uğruna yıksam alemi
Kadermi menfâ, yoksa çilemi
Kimi matem diyor kimisi naz.