Ufkumu kararttı güneşin batışı,
Gecenin hüznünü yaşarım ey gönül!
Yandıkça tutuştu sevdanın ateşi,
Bir elveda bile demedi taze gül...
Benim hicranım yine de ona akar,
Semada bulutlar ağlasa ne çıkar!
Alevler neylesin, bu aşk yürek yakar,
Sen vuslatı düşünüp gamlanma gönül! ...
Yitirdin sevdanı nerede ararsın,
Kalbin zembereğinde durmaz ayarsın,
Kalabalıklar içinde tek sen varsın,
Ömür beyhude gelip geçti ey gönül! ...
Kayıt Tarihi : 4.2.2007 21:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdulhamit Güllük](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/04/ates-ve-gul.jpg)
Bir solukta okunan bir şiir .
gerçekten güzel ötesi . teşekkürler
TÜM YORUMLAR (1)