Ateş Taşları Şiiri - Tevfik Yalçın

Bir damlacık çocuğum!
Nasıl başa çıkabilirim
Tüm bu sorunlarla…

Ne, kötülük yaptım;
Günah sayılacak,
Ne de sonsuz iyiliklerim var;
Cennet kapısı açacak…
Bir damlacık yaşadım…
Kendim için; bir damlacık

Siz koydunuz avuçlarıma
Ateş taşlarını; hiç üflemediniz,
Yürü dediniz; yürüdüm,
Koştum, arkama bakmadan
Yakama bir kırmızı kurdele takmadınız…

Bir ayna istedim
Şöyle avuç içi kadar;
Görmek için kendimi,
Ödünç aldınız gözlerimi,
Sırılsıklam ıslanmış geri verdiniz...

Bir damlacık çocuğum
Nasıl ağlama dersiniz?
Bir damlacık, bir damlacık;
Umut veremez misiniz?
Seni seviyorum diyemez misiniz;
Bir damlacık, bir damlacık…

19 Mart 2010
Ziverbey/İSTANBUL