Ateş,su ve buhar Şiiri - Musa Yalçın

Zaman mum misali eridiğinde zerre zerre

Sen büyüyorsun içimde; Ben küçüldükçe.

Yıldızların arasında bir yer açtım sana kendimce

Gözlerimin ışığı yavaş yavaş söndüğünde bebeklerinde,

Sadece sen parlamaya değerdin Firuze.

Güneş tepeden vurduğunda;

Kirpiklerinde gölgelenirdim ben düşlerimde

Bazen bir serap bazen de bir mücizeydin sen Firuze

Ki ben soğuk beton üstünde kışın ayazında ve yahut güzde

Ve şimdi sen öldürdüğün baharların mateminde;

Yaşlanacaksın !!!

İçimde belki bir başka ömürde

Buluşuruz yine  ateş, su ve buhar eşliğinde...