Ateş Olsa Isıtmaz Şiiri - Tahir Özdemir

Ah be Tahir
Ev mi yapılırmış bir obruğun içine
Toprağa yaslanmamışken
Henüz bir bardak çay içmeden
Toprak üstünde bağrışılmışken hem

Sesini kısmışım çevremin
Cızırdarken bir radyoyu kısar gibi
Gözüm neden yok benim hiçbir şeyde
Çayı kestim
Selamı kestim
Günaydını yok artık sabahlarımın

Devir çok garip değişti
İnsanlar sevdiklerini de sevmediklerini de
Tükenmiş ve düşmüş görmek istiyorlar

Çocuklar artık
Camları hohlayıp çizmiyorlar
Hem artık
Resimlerde evlerin bacaları da yok
Ama olsun
Bacası olan bir evim oldu çocuk gibiyim
Çocuk gibi kalsam

Ne kadar çok çekmecesi varmış
Dolap dünyanın
Elinde gülü olanı değil de
Yüzünde gülümsemesi olanı göstermeyen dünyanın

Herkes içindeki sevgiliyi öldürmüş
İnsanlık ayaklar altına alınmış
Bir daha aracı olmayacağım dediğinde anladım bunu

Bir odam var
Birde on yedi inç pencerem
Dilsiz bir şehzadeyim
Ateş olsa ısıtmaz..