Ateş olmayan yerden duman çıkmaz de ...

bir yerlerden sen geliyorsun
bir yerler senli yerler
dağlar da senli dağlar
vadiler de
şırıl şırıl akan dereler
patikalar
sık ağaçlıklar

çoban ve sürüsü
hep senden geçer
o yerler senli yerler
doğanın fatihi
yüksek kayaların şahini
sen ve sen sen her yerdesin
aradığımda bulamadığım
bunu nasıl başarıyorsun
aynı saatte ayrı yerlerde olmayı

turkuaz bir deniz
asi bir nehir olup Aras
Fırat
bazı da
karasu gibi
koyu kendine saklanmış akıp duruyorsun
nereye

denizde bir yelkenli beyaz
direğinde bayrak
batık gemiler
yalpalayan sandallar
mendirek
o yerler
hep senli yerler

her yerde sen varsın
her yer sen oluyor
seni düşlediğimde

bazı yorgun argın
küçük adımlarla
bazı nefes nefese koşarak
sırılsıklam senli yerlerden hep
sen geliyorsun

rüyalarıma ne çok benziyor
sabahları ikinci uykumun
rüyalarında olduğu gibi
bisikletten düşüşüm
arayıp ta bir türlü bulamadığım eşyalarım
rüyalarımı da ele geçirmişsin

tek derdin bu mu
nedir ele geçirmek istediğin
esir mi almak beni niyetin
sür sefanı bütün o yerlerin sahibi
fatihi sensin

ilk düşen kale benimki değil miydi
yetmiyor mu sana o senli yerler

farzet ki bedenim yok safi ruhum ben
ya da geçip gittiğin yollarda
tek başına kuruyup kalmış bir ağaç
tek bir dalı ve tek yaprağı olan
üstüne tek bir kuşun tünediği

yok yok olmadı

şöyle diyelim istersen
ne bir kuş var tek dalında
ne rüzgar eser yamacında
iklimsiz mevsimsiz

oysa sen o deli ormanlarda
muzip sincaplarla
cesur kaplanlar arsında
o senli yerlerde
ne kadar
hakim
ne kadar da ulu ve
ne kadar şahinsin bilemezsin
senli krallığının en şahinisin

güneş tepemizde
bir bayaz benekli
yayılmış çayırlara öpesi geliyor insanın
tepede değirmenler

mümbit ovalar alabildiğine yeşil her yan
hepsi senin eserin
yol dağın kayanın çobanın sürünün
her şeyi kucaklamış sarıp sarmalamışsın sevginle
ne çok sevenin var senin de

söğüt ağacının dalları suya değerken
uzun uzun dalgın bakıp durduğun
ördekleri seyrettiğin göl
yüzünde çarpık bir gülüş
birini bekler gibisin
aşk gibi sevgi gibi
sevda gibisin
vuslatsız
tek başına
her şeye hakim

gözünün önünde olsam da beni görmen mümkün değil
çünkü her yer sen kesmiş

bir heybeye doldurup aşkını içine
azığımla gidiyorum
madem göremiyorsun
kışı geçireceğim bir kulubede
ocağımı tütttürür sana yelekler takkeler örerim
elimde tesbih
beklerim seni döneceğin güne kadar
belki yolun düşer buralara
dumanını görürsün kulubenin
bir yaşam belirtisi bir hayat
anlarsın olduğunu

ateş olmayan yerden duman çıkmaz ya

bir kupa yağmur suyu biriktiririm gözyaşımdan
beklerim baharı
anlarım geldiğini
kuşlar sürü sürü geri dönende

19/Eylül/2011/pazrtesi/bodrum