Ateş mezarlığı Şiiri - Serkan Barni

Sızı bırakıyor gün diğerine,
Her karanlık sokağın girişinde, pusuda cehennem.
Hasret, evrenin.
Evren herkesin.
Keder sığmaz insanlarıma.
Gözyaşları değil kanlı bedenlere düşen;
Kurşun yarasıdır elini bastırdığın.

Toprak,
Dağların tanıklığını taşır şarkta ve garpta.
Çatlak ve kızgın yatak gibi,
Toprak,
Hazin bir eylem suskunluğunda.
Çizgili göz kapakları ve kızıl gözleri,
Ha açıldı
Ha açılacak.
Öyle bir kavga dolu ki gökyüzü,
Ha yarıldı
Ha yarılacak.

Isınan denizler içerken serin nehirleri,
Çığlıkların altında ezilir,
Daha ufacık umut,
Dayanamaz,
Elleri yüzünü kapatırken, vurulur.
Duyulur bir rüzgarın uğultusuyla,
Gölgeye düşen sesim.
Bana,
Yetmeyen
Sesim,
Bize
Nasıl kafi gelecek?

Çocuğum,
Mermiler güneşin değdiği her yerdeler.