Ateş mâvisi Şiiri - Macit Kuruçay

mâsmavi saçını tararken
okşarken deryâdil denizin
dalga dalga
evlek evlek
avuçlarım burnum afyonlanıyor
karabataklar
martılar
her mevsim ama her mevsim
bir bana mı yalan söylüyor

ne çok yaktık ki şu ömrü
ucuz mazot
kaçak elektrik
karavana mermi gibi
bitmez demiştim
saz şâiri
bitti

mâsmavi bir kadındı halbuki
karın üzerinde ateş
ateşin üzerinde ķar
köyde taş fırın
taş fırın köy
ısındım dibinde
ellerim mâvi
yüzüm mâvi
o boyadı
ben boyandım
sonra tutamadım ellerini
ben değil kendisi kapattı gözlerini
bu hem kābil
hem de kābil değil

ateş suyu sever miydi
sevdim
hem de çok
bitti

zamanın girift dehlizlerinde ararken
dehşetengiz gözlerle bir kapı
durma gözümün önünde durma
buz dağlarına dönüyor insan
üflüyor bir mum gibi hârlı güneşini
ne âşk kalıyor masada
ne de muhtelif mezesi
kırılıyor masalarda şişe şişe şarâbî sevdâm
bazen diyorum ki
çekip gitmek buralardan sakit bey en iyisi

yapıştı can ocağına sargın bu gizli sıtma
müzmin karanlık odasında kör bir kuş
kanatları yok
başladı muhlik elvan elvan yangın
ağırca geldi
bu mâvihastalık

ateş suyu sever miydi
sevdim
hem de çok
bitti

10 Mart 2015 Salı