Ateş'imi Söndürdüler Şiiri - Mustafa Ceylan

-AĞIT-(*)

Şu dağları yerlerinden sökmeli,
Denizleri tepesinden dökmeli,
Sağır gökler gayri yere çökmeli

Neyleyim ki güneşimiz döndü vay!
Sönmeyecek Ateş'imiz söndü vay!

Ölmedin ki, öldürdüler katiller,
Bu devrana hakim oldu sefiller,
Bir tek ışık vermez oldu kandiller

Aman Allah yüreğimiz yandı vay!
Neyleyim ki Ateş'imiz söndü vay!

Kara yerde, mavi göğde dolandım,
Al bayrağın sevdasıyla uyandım,
Zalim felek, aramızdan sen aldın!

Gönlümüzde kardeşimiz can'dı vay!
Sönmeyecek Ateş'imiz söndü vay!

Şu dağları birbirine vurmalı,
Adım atıp sonsuzluğa varmalı,
Üç dost ile yeni dünya kurmalı

Bu yapılan güreşimiz sondu vay!
Neyleyim ki Ateş'imiz söndü vay!

Mustafa CEYLAN
10.06.1993

(*) sami ATEŞ:

1950 yılında Mehmet ve Rabia'nın çocukları olarak Trabzon-Arsin-Işıklı Köyü'nde doğan Sami ATEŞ, 10 Haziran 1993 tarihinde Tarbzon'dan Ankara'ya kendi aracı ile gelirken, Çorum yakınlarında meydana gelen bir trafik kazası sonucu aramızdan ayrıldı...O, vefa dolu, mücadele örneği bir dosttu. Atatürk ilke ve inkılâpları için mücadele eden bir kalem sahibi ve vatanseverdi...Sevgi, saygı ve hasretle anıyorum. İnşallah mekânı cennettir...(İsa KAYACAN-Burdurlunun Sesi Gazetesi, Ankara Mektubu Köşesinden-14 Kasım.2008)

SAMİ ATEŞ

Sertti bölücüye, demir gibi sert
Dosta bir kadife eldivendi O.
Zirvenin başında büyükse de dert
Yükseğe çıkmaya merdivendi O.

O kadim bir dosttu, devlet gibiydi
Bir kardeş, bir yiğit ağabey idi,
Ömrünce milleti-devleti sevdi,
Sevmeyeni bile çok severdi O.

Atatürk aşkıyla hamur olmuştu,
Millet sevdasında yağmur olmuştu,
Neden bu genç yaşta göklere uçtu?
Demek ki gökleri çok beğendi O.

Ben, Ateş, Kayacan; şaşmaz üçlüydük
Hep bir aradayken çok da güçlüydük.
Şiir şiir, mısra mısra büyüdük
Trabzon' da açan fesleğendi O...

Vefalı, sabırlı, güleç yüzlüydü
Korkmazdı ölümden doğru sözlüydü,
Kâh Atatürk, kâhi Yunus öz'lüydü
Herkesi sevgiye sesleyendi. O.

Mustafa CEYLAN
11.06.1993