Âteş-i Süzân Şiiri - Leyla Bay

Âteş-i Süzân

Ellerin hangi gökyüzünün yağmuru ,
Avuçlarından kaç dua yükselir arş-a ,
Dualar ellerine sevdalı...
Parmakların hangi kalemin şairi ,
Harcanmış bir gönül var, sevda köprüsünde...
Şimdi sen söyle !
Tüm şiirlerde seni yazmak intihar değil mi ?

Kolların gökkuşağının hangi rengi ,
Dallarından isimsiz renkler dökülür,
Yeryüzünün kara yazgısına...
Saçların hangi mevsimin rahmeti,
Bereket filizlenir kıvrımlarından...
Şimdi sen söyle !
Vedasız elveda ölüm değil mi ?

Aşkın hangi şarkının sözsüz müziği,
Notalar dans eder her bir dizeğinde,
Adı duyulmamış makamlar eşliğinde...
Sesin hangi mevsimin rüzgarı,
İklim iklim meltem savurur arzdan, Arş'a...
Şimdi sen söyle !
Sessizliğin kainata zulüm değil mi ?

Hayalin hangi düş'ün aynasına yansır ,
Kaç parçaya bölünür nazarında aynalar...
Cemalinde kaç meleğin maskesi, var,
Cennet diyarında ruhun ayakta karşlanır,
Hzır yoluna yoldaş olur...
Şimdi sen söyle !
Bu güzel rüyadan uyanmak cehennem değil mi ?

Varlığın hangi toprağın yağmuru,
Misk mi , amber mi burnumdaki bu toprak kokusu...
Kalbin hangi tahtın varisi,
Hazineler başında nurlanır...
Gönül köprünün mimarı kim,
Her adımında bülbülü kıskandıran,
güller goncalanır...
Şimdi sen söyle !
Yokluğuna alışmak,
İsyana sürükleyen imtihan değil mi ?

Ruhun berzahta hangi ruhun aşığı ,
Bezm-i Elestte kim eşlik etti ahirine,
Ezelî'n gözyaşları çağlar terk edilşine...
Vasfın hangi atanın mirası,
Kalü Belâ'da kim bekler seni benden başka...
Şimdi son sözü sen söyle !
Ahirette vuslata erememek, isyan değil mi ?
İsyan, lebde ahlar değil mi ?
Lebde ahlar, diri diri Âteş-i Süzân değil mi ? 📌