Âteş-i Firâk Şiiri - Necibe Çetinkaya

ÂTEŞ-İ FİRÂK

Rüzgâr savururken o siyâh saçları ey yâr
Ben her gece mehtâba dalıp sen diye kandım
Ah! Neydi o nazlar, o gülüşlerde ki esrâr
Pervâne olup nârına yandım ki ne yandım
Ben her gece mehtâba dalıp sen diye kandım

Âteş-i firâkınla her an böyle yanarken
Gönlüm yine hasretle perîşan kederinden
Yoksun diye bülbül bile gülşende kanarken
Her akşam o kânun çalıyor öyle derinden
Gönlüm yine hasretle perîşan kederinden

mefûlü/mefâîlü/mefâîlü/feûlün

NECİBE TAŞKIN ÇETİNKAYA