Ateş-i Aşk (Annem Naile Asan'a)

Kürre-i arzda eşi imsali bulunmayan ey nadidem
Bab-ı aşkın olan pare-i canımda hasretin tütmekte
Ve yanmakta ki cayır cayır kor olan ateş gibi sinem
Ve dahi harp etmekte aşkın için cihan-ı alem-i beşer

Emsal-i zelzele gibi sallanmakta ki naçar bedenim
Girdaplar oluşmakta yüreğimde ve yutmakta seni
Senin aşkını gönlüme gömmekte şu ufacık kalbim
Ve bir saltanat sallanmakta senin yokluğundan beri

Bir sabi gibi ağlamaktayım defnettiğim günden beri seni
Göz pınarlarım akmıyor sine-i parem yanıyor nedir bu
Kal’alara baş kaldırır yıkardım oysa düne kadar
Şimdi bir garib-i gurabayım ki sorma ey nadidem

Ağlarsınki bana yana yana değmez benim gibi serkeşe
Sen cennet-i alada kavuşmana bak o ilahi cemale
Katmerlenir benim aşkım sana bir nehir gibi kıvrım kıvrım
Çağlayanlar gibi coşar lakin akmaz oldu bir ölüm gibi

Ne kadar kaldırır bu yare-i canan-ı sine-i ateş ile canım
Ölüm sana nekadar yakıştı şüheda bekler seni kabrinde
Saltanat sana salvet sana hayat sana memat bana
Ey ekmel-i aşkın endamlısı bu canlar kurban sana

Annem Naile Asan’a atfettim

Sefaköy-İstanbul-2002