Ateş i aşk Şiiri - Mehmet Emin Kılıç

ATEŞ-İ AŞK

Aşkın narındayım yane yane..Kavruldukça gönlümde hazan tomurcukları filizlenmekte. Dem bu demdir: Demlendikçe dem tutar yüreğim yıllanmış şarap misali. Gün geçtikçe hasret yüreğimi daha çok kemirircesine tarumar ediyor, yok ediyor….
Ben kendimde yok oldum, sende dirildim, var oldum ve anladım ki yeniden; kendin olmak yetmiyor var olmaya. Ne zamandır kendimi bulmak için çıkıp arıyordum: KAYIP ARANIYOR diye. Ben bende değilim ki ben beni bulayım. Ben seni bulduğum an kendimi bulmuş olurum.
Üfledikçe alevlendi yüreğim benzine dökülen su misali. Ben mehtaplı gecelerde sahil kıyısında yakılan ateş misali yanıyorum sana. Ve özlüyorum düşlerimde. Bir düş kuruyorum sana dair; çifte kumrular gibi sarmaş dolaş arşi arşın arşın adımlayıp mutluluk portesi çizmek ve senle olmak adına. Gözlerimi kapıyorum gece 02.40’ı geçtiğinde: seni düşünüp seni görürüm ve bir nebzede olsa diner acım ve azalır aşk-ı narındaki yürek çilem. Ne gözlerimi açabildim ne acım dindi sensizlikten..