Ateş-i aşk Şiiri - Mustafa Biçki

yar deyince gönlümün tellerine ince bir heyecan düşer yadı ile ciğerime hasretin kanlı bıçağı iner gözlerim cemaline değince içime heyecan düşer ey gül bu can o cansız elbet ki bi can düşer o yarki ülkeme namı ile hükümdar düşer bana da köle gibi zindanda ah ile intizar düşer başım önüme düşer ruhum göz yaşiyle söner gündüze hayalin geceme rüyan düşer bülbülün gönlü bir seherde gülüne düşer bülbül gülüne yaklaştıkça tüyüne kan düşer aşıkta yar diye inleyip geceler geçer aşkına boyanıp gölge misali ardına düşer sensiz o gülistanda güller figana düşer merhem olmaz isen yar,gönlüm virana düşer ne hoştur yanmak şimdi ateşe gül düşer güller balığa döner,ibrahime karınca düşer karınca haliyle ince bir temsile düşer safını belirlemek için sırtına yağmurlar düşer aşığın sevgilisinin ismi şirin düşer ferhada da kazma ile dağlar düşer yusufun cemaliyle alem hayrete düşer mecnun leylayı görünce toprağa can düşer feryadın ile seher vakti dilime lal düşer gece düşte yoksan gönlüme lal düşer can düşer canan düşer gönlüme talan düşer yarim uzaktayken aklıma hayli ziyan düşer firakınla her lahza ruhuma iniltiler düşer ceylan gözlü bir nazarınla toprağa güller düşer bu can sensiz billahi durmaz ahiri ölüm düşer bu derd ile yaşamak aşıkta zulüm düşer bağla elimi boynumu büktüm dilimden gel düşer yalan olur herşey gönlümde artık aşka yel düşer