Ateş Gowendi Şiiri - Yaşar Doğan

Son saat ‘te son sadet’de
Çekip gitmiş ufukların buharında
Yeryüzünün kamburu da
Kuşağımızda zebani İlk kan
Ne içsek kan ne işesek kan
Yahut yüksek radyasyon
Ve aşırı hormon damlacıkları
Bü yeryüzünde
Acıkıp kaşıkladıklarımız her sofrada

Yükle yükleyebileceğini bir deveye
Gerekenden fazlasını tüketemez ki
Ama biz tüketiyoruz hani insanız ya
Evren ve evreler üstü yaratık!

Tükürerek devenin aksakalına!

Dokunduğumuz her şey
Altın olacakmışçasına
Karnımızı doyuracakmışçasına
Şu kırda ve kamışlıkta o altın

Küsmüşüz kuyumuzu en kötü kazana -

Ha kazan ki altını kazıp
Uçabileceklerini sanları
Körükledikleri ateşte bekleriz
Ve ateşiz biz yakar yanmayız

Yeter ki huzurda
Allahu –kul-i semed
Kul-u Vallahi ahed diyebilsinler
Dilleri Tutulmadan

Desinler bizle yüz yüze
Sarkozy’in seçim kampanyasını
Desteklemediklerini söylesinler ki
Çıkarsın gözlerini cennet kuşları

Hatırlayın Nosdradamus’ün en son dediğini
Ve Sarkozy’u şu {chiren-bombaladı İstanbul’u)

Yaşar Doğan Lolan 13/03/2011