Gecelerin karanlığını,
Severdim yaz akşamlarının,
Ateş böcekleri uçuşur ya,
Yanar söner pırıl,pırıl,
Şanslı çocuklardık biz,
Yıllar öncesi çocukları,
Doğaldı herşey,
Gündüzler kadar geceleride,
Severdik biz, Sakin ve tertemizdi,
Gecelerimiz bile.
Ne tacizciler,tecavüzcüler,
Ne de karanlığın arkasına saklanan,
İblisler yoktu o zaman,
Gönlümüzce eğlenirdik,
Yaşardık çocukluğumuzu,
Hep birlikte güler oynardık.
Ateş böcekleriyle,
Koşardık bize yol gösterirlerdi.
Komşu,Komşuya misafir giderdi,
Büyüklerimiz,
Bizlerde oynardık sokağımızda.
Çaylar kekler çörekler,
Meyvelerin tadı bile bir başkaydı.
Melekler ateş böceğiydi sanki,
Yolumuzu ışıtan,
Şimdi geleceği düşünüyorum,
Hayıflanıyorum çocuklar adına,
Bu kadar bozulan düzene,
Gönlüm kırık, İçim sızlıyor,
Dünya çocukları adına,
Her şeye rağmen onlar,
Yine de çocuk,
Yaşayabilmeliler hayatı,
Dolu, dolu, kendilerince.
Ateş böcekleriyle oynayabilmeliler.
Karanlık gecelerden korkmadan,
Kabus değil, sevgiyi görmeliler,
Işık olmalı ateş böcekleri onlara,
Geceleri temiz olmalı,
Çocuk sesleri çınlamalı,
Sokaklarında temiz,
Toplum olmalı gecelerde,
N.Sevda Cint
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta