Ateş Böcekleri Şiiri - Alibey Çakır

Ateş Böcekleri'ne

Hiç bitmeyecekmiş gibi uzun bir gece var önümde
Gecenin yorgunluğu olabildiğine çöküyor insanın üzerine
Ve bir de gecenin sessizliği
Bir hüzün belirmeye başlıyor yüzümde
Hiç konuşmadan sessizliğe dalıyorum
Başka yerlere gidiyorum sessizlikle beraber
Kısa kısa süren yolculuklar yapıyorum
Bir hayalden, başka bir hayale...

Dalıp gidiyorum taa uzaklara
Olmadık hayaller kuruyorum
Taa ki Ateş Böcekleri ötünceye kadar...
Birden ötmeye başlayınca ürperiyorum istemesemde
Ateş Böcekleri; Yıkıyor hayallerimi...
Ateş Böcekleri; Geri getiriyor gerçekleri...
Ateş Böcekleri; Tıpkı Gerçekler gibi......