Ateş Böceğim Şiiri - Mehmet Damar

Kara bulutlu gecelerde ışıksız bırakma beni,
Yan ateş böceğim yan,
Yeryüzündeki çoban yıldızımsın benim
Her köşe her çıkmaz sana gelir
Yan ateş böceğim yan
Gözlerimdeki ışığımsın benim

Dokunmaya bile kıyamam o kadifemsi tenine,
Korkarım incitmeye o narin güzelliğini
Dudaklarım yansada senin ateşinden
Öpemem seni,gölge olur diye dudaklarım
Kır ellerimi,dokunmasın ellerine
Ayaklarımı bileklerimden kır
Gelemiyeyim sana, istemem
Sen yeterki yan ateş böceğim,yan
Seyredeyim seni uzaktan

Kör karartan gecelerinde memleketimin
Kırlardaki patikalarımı aydınlat,
Senin ışığın olmadan dümensiz bir gemi gibiyim
Savrulurum bir serçenin kanadının rüzgarında bile

Yan ateş böceğim yan,
Gözlerimdeki tek ışığımsın benim
Kulaklarımdaki tek melodi
Sesin duyur bana nolur,
Durulsun bu sessizliğin şiddeti,
Uğultusu gitsin kulaklarımdan yalnızlığın
Yan ateş böceğim yan,
Kuru bir dal olayım,kuru bir yaprak
Her çiğ tanesinde,her yağmur damlasında
Gel kon benim avuçlarıma
Ben yanayım,güneş ıslansın
Dokunma ellerime,
Bağır,çağır bir tokat at istersen
Sen yan ateş böceğim
Seyredeyim seni uzaktan....