Ateşböceği Şiiri - Yorumlar

Ateşböcekleri gece ışıklarını gösterirler.

Dostlar ise gece gibi karanlık ve zor günlerde kendilerini gösterirler.

Şaire ne güzel demekte:

Olabilirsen
Küçücük bir ateşböceği..
Belli mi olur aydınlanır gece.

Tebrik ederim.

Ateş böceği; çocukken daha doğrusu köylerimizin tam anlamıyla köy olduğu zamanlarda söz etmek istiyorum...

Elektrik enerjisiyle henüz tanışmamış olduğumuz, her şeyin doğal olduğu dönemler...Bahçelerde ağaçların, çiçeklerin özgürce büyüdükleri, özellikle dut ağaçlarının.

Bütün dut ağaçlarının biz çocuklara ait olduğu...İşte bu ateş böcekleri de aynı biz çocuklar gibi, dutlar olgunlaşmadan cümbür cemaat dut ağaçlarında alırdık soluğu...

Ama ateş böcekleri olgun olanlara bizden önce erişip, meyveler üzerine tuhaf bir mayi bırakır ve artık yenemeyecek duruma getirirler...

Akşamları komşu gezmesine veya bir ihtiyaç için giderken elimizde yanan çıra nın reçinesi elimize sızıp canımız yanınca birden bırakırdı ve sönerdi. İşte o zaman ortaya çıkardı ateş böcekleri, o minicik canlılar gerçekten de aydınlatırdı bulunduğu atmosferi ince bir çizgi halinde ve biz dut ağacıdaki o olumsuz durumu ve düşkırıklıklarımızı ertesi güne kadar tamamen unuturduk. .. Ve bu hep böyle sürer giderdi...

Şiir beni nerelere götürdü....

Paylaşıma sonsuz teşekkürler sayın Hümeyra Gün...

Anne ve anne sevgisi, ateş böceğinin küçücün umut ışıkları... Anne ve anne sevgisi sabahın yaşam sevgisi dolu aydınlıkları. Anne sevgisi bir kalbin sıcaklığında çırpınışı, anne sevgisi yaşamın tümü, yaşamın içi dışı... Sevmemek elde değil; küçücük ışıl ışıl pırıltılar, her yaşamın başlangıcında sonsuz bir anne sevgisi var...++

Gönül dostu; Başarılı ve çok güzel. Gönlüne sağlık. Kutlarım. Selamlar...

Vazgeçme yaşamdan.
Tükenme, tüketme herşeyi.
Bi dene, belki çok güzel olacak.
yarın ve yarınlar.

Umudu,sevgiyi yücelten şiiriniz için sonsuz tebrikler sayın gün..Saygıyla

Çok şey mi istiyoruz yaşamdan? Verdik verebildiğimiz kadar...
Köye 'heyecan' kattık... Gaz lambalarının önünde titreşti gençlik yıllarımız... Fener alayları yarattık çamurlu, dar sokaklarında... Sahne olduk 'okul sıralarından', evimizin perdelerini gerdik, 'perde dedik...'
İnancımızı, gücümüzü kattık yarınlara... Az demedik, çok demedik... Gün oldu cebimizden karşıladık olmayan defteri, kalemi, silgiyi, kitabı, atlası ama 'ben babandan aldım' dedik, belli etmedik... İstedik ki 'başı dik olsun', onurlu olsun, 'kul olmasın' çocuklarımız birilerine...
Kimimiz geldi hakettiği yere, kimimiz 'dikliğinden' ezildi yıllarca... Sorumluluk alanlar okul yaptı, gittiği yere bayrak oldu, başarısı dilden dile geçti ama ne paye istedi, ne ünvan, ne şöhret, ne de şan... Yetişenler makam, mevki sahibi olduğunda 'gözünden dökülen sevinç gözyaşları' kaldı armağan...
Onlar hala 'insanın derdinde...' Ülkesinin yarınlarında gözü, izi... Kendi derdi dert değildi, belki de hiç olmadı... Hiç istemedi, istemesini de beceremedi...
Şimdi bir şey istiyor...: 'Ateşböceği' olabilmeyi, mümkünse ateşböceği kalabilmeyi... Son bir gayretle gecelerin içinde 'ışık', karanlıkları umuda çeviren bir iz olarak anımsanmayı...
Çok şey mi istiyor Öğretmen?
Hümeyra Öğretmenim, bana da şiir yazdıracaksınız siz... Yazdım, 'ateşböceği' imgesini de kullandım ama bu şiir başka, bambaşka yerlere götürdü beni...
Teşekkürlerimi sunuyorum, şükran duyuyorum değerli şahsınıza... İçten tebriklerimle, hürmetle Öğretmenim...

Bir gün daralırsa yüreğin, boğazına yapışırsa bir el.Kanat çırpan kuşları düşün. Düşün masmavi gökyüzünü... Yaradanın bizlere bahşettiği nimetlerini anarak şükürile ümit ederek yaşama sarılmak ..güzeldi dizeler beğenerek okudum tebrikler

Az mı koştuk ateş böceklerinin peşinde çocukken. Avcumuza hapsederdik bir süre. Sonra kıyamaz, özgür bırakırdık. Avuçlarımıza bulaşırdı kanatlarındaki fosforlar. Bir süreliğine ateş böceği olurduk. Öğretmen olmaya karar verişim biraz da bunu sürekli kılmaya çalışmamdandır belki de içgüdüsel olarak. Ama ne kadar başardım, bilemem... Sevgili Hümeyra öğretmenim, siz de çok değerli ateş böceklerinden birisiniz yurdumun.Buradan, bu vesile ile buradan gönül dolusu sevgiler...

Hümeyra Öğretmenimin güzel yüreğini ve kalemini kutluyorum içtenlikle...

Sıkıldığın an, her şeyden umudunu kestiğin an vardır hani bazen. başını kaldırıp masmavi gökyüzünde özgürlüğe kanat çırpan kuşları görürsün ya. Her şey bitti artık dediğin anlar olur ya hani ara sıra. Tam o sırada bir günlük ömrünün her dakikasını mutluluğa ayıran, çiçeklerden güç alan kelebeği görürsün ya. karanlıkta yol, iz bulamayıp, şaşkınlık içinde çaresiz kalakaldığın anlar olur ya hani. Seni aydınlığa götürecek yolu gösteren küçücük bir ışık kaynağı, kıpır kıpır bir ateş böceğini görürsün ya. her zaman, her koşulda içinde bir umut vardır, yeter ki yaşam sevincini kaybetme, asıl hayata, kavganı sürdür. O umut parlayan gözlerinde, çarpan yüreğinde, sevgiyle açılan ellerinin içinde. Umuda, mutluluğa, yaşama ışık tutan ümitvar şiirini keyifle okudum. Yüreğine sağlık. 10 puan, ant.

Bu güzel şiiri okuyunca aklıma; iğrenç davranışlardan kurtularak ne zaman bir ateş böceği olabiliriz diye düşündürdü!Aydınlanmış gün ve umut şart. yaşamak şart, insanlık şart.Tam puanla kutluyor selamlıyorum.Saygılarımla.