Ateş Benim Kaderime Düştü

KADERİME DÜŞEN ATEŞ

Sen yanıyorum demiştin aşk ateşinden
Ben aldırmamıştım
Alev alev yüreğim dedin
Ben güldüm
Nereden bilirdim
Ateş benim kaderime düşecek
Ansızın kapımı çaldı birisi
Senin aşk ateşinden sandım
Meğer gözyaşıymış kapıyı çalan
Meğer kaderime düşen ateşmiş
Sıcak yara acısı duyulmaz derler
Ama ayrılık sancısı duyuluyor
Nasıl duymayayım,nasıl dayanayım
Ateş benim kaderime düştü dostum
Yolculuk bitti, hancı yorulmadı
Ben yoruldum
Sen yandım dedin bu ateşle
Ben kül oldum yanmadan
Dedim ya ateş benim kaderime düştü
Plaklar veda şarkıları çalıyor
Geçiyor sokaktan tanıdık yüzler
Kimse bakmıyor artık gözlerimin içine
Kimse çare olmuyor
Ateş düştüğü yeri yakarmış
Yüreğime,tenime değil
Ateş benim kaderime düştü
Kaderimi yakıyor

Okşar sandım dallarımı rüzgar
Kırdı gitti tomurcuklarımı
Derede sularda çağlamıyor
Kucaklaşmıyor çakıl taşlarıyla
Kaderime düşen ateşi de görmüyor
Ateş yok, duman yok
Küller çok kucak kucak
Küllerin arasında ben yok
Ateş düşen kaderim var
Ateş benim kaderime düştü dostum