Ateş Barut ve çoban kulübesi

Himmet dayının dediği gibi,
Ateş ve barut yanyanaydı.
Kimin ateş kimin barut,
olduğunun ne önemi vardı.
Parmak uçlarım dudaklarında,
yolunu kaybetmiş bir gezgin gibi,
dolaşıp durdu.

Güneş son ışıklarını,
çoban kulübesinin üzerine,
gönderirken son kumaş parçasıda,
kayıp düşüyordu genç kızın,
üzerinden.

Dudaklarımızın dansı başladı,
yağmur damlalarının eşliğinde.
Gücümüzü, irademizi kilim diye,
yere serdik.

Vücudumuzun en gizemli noktalarında,
dolaşırken birbirimizin keşifler yapan,
seyyahlardan farkımız yoktu.
Keşfettiğimizden daha fazlasını,
isterken.

(Haklıymışın Himmet dayı Ateşle barut yanyana
durmazmış. 05-02-2006-Pazar)