Ateş Altında Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bir emirle irkilen o yürekler
Ecele sarılmış kefenler gibiydi
Donuk yüzlerinde derin çizgiler
Cephede açılmış siperler gibiydi.

Ölüm çukurlarında tabut, kol, bacak
Toprakla ateşin arasında kalacak
Ecel daha sana uğramadan
Bir şarapnel sana uğrayacak.

Gece toprağın kanı çektiği gibi
Tamamlıyordu üstümüzde vaktini
Ölüm dehlizlerinde vücutlarımız
Çamurdan yapılmış heykeldi sanki.

Bir patlama ve haykıran o sesler
Arıyordu kendine boşlukta bir yer
Dolmuşken toprak, bulutlar kan kusarken
Bir kütük misali yüzüyordu cesetler.

Pusuya yatmış o son ölüm kusan namlu
Tanımadı hiçbir zaman devirdiği şu vücudu
Ateş altında çizilmiş bize ki yarınlar
Ne bu dakika nede bir saat sonrası yoktu.

Çanakkale… Sakarya… Dumlupınar
Ey şehitleriyle bahtiyar mezar
Bir tek ot bile bitmeyen bağrına
Dehşetin izleri ancak sığar.