Kelebeklerin kor ateşte döndüğü gibi dönüyorum
Bunalım denizinde sabrın küreğini çekiyorum
Benliklerin esaretinde şafak sayıyorum
Çığlıklarımın yankılanacağı boşluk arıyorum
Gökyüzü hergün yeryüzüne kapanıyor
Hayatın ritmi bana gelmiyor
Kalemimin düşünceleri sivrileştikçe;
Yüreğimi kanatıyor
Çatık kaşlı duygularım beni sömürüyor
Güneşe inat gündüzümü gece yapıyorum
Bana sızacak bir ışık bakıyorum
Yangınım körüklendikçe özgürlük dileniyorum
Sana el açıp ‘EL AMAN’ diyecek yüz bulamıyorum
Kayıt Tarihi : 22.5.2004 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!