Ateş, İbrahim’e gül olurken, bana oldu kül.
O’nda olup da, ben de olmayandı tevekkül.
Ben, asla İbrahim olamazdım elbette,
Lakin, ateşe girip de, derlemeliydim gül.
Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Devamını Oku
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta