Onca bürhan var iken;
Münkir oldun demek sen?
İnkâr kalpte kor iken;
Verdin küfre emek sen(!)
Görmek için bakmazsan;
Görmez elbet göz onu!
Başa şuur sokmazsan;
Muğlâk kalır her konu.
Tesadüften vurma dem;
Yok, evrende öyle şey!
Makul değil o, madem;
Dilindeki gafta ney?
Medet umma doğadan;
O, Halik’ın kanunu!
Boşa verme, yoğa can!
At kafandan tez şunu!
Nizam varsa, var nazım!
Olmaması; bil muhal!
Şu hayata, Hayy lazım!
Delil ona; küllü hal!
Her köy ister bir muhtar,
Tek il, olmaz valisiz!
Der misiniz onca dar;
“Maliksiz ve hali” siz?
Esbap birer perdedir;
Asıl fail; O, Kadir!
O ki; her bir yerdedir;
Her fiilde muktedir!
Şirke zerre mecal yok,
Yani; tevhit zaruri!
Yaşamadan fazla şok;
İman inse mecburi!
Cihat ŞAHİN
26.02.2011-İZMİR
Kayıt Tarihi : 26.2.2011 11:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!