Gece gece içinde,
Çıkmaz sokaklardayım.
Kaybettim ben şems’imi,
Bir garip bahardayım.
Yıllar yılı gezdim de,
Gözlerim hep uzağa,
Yollar var mı bahara?
Bekledim kıştan sonra,
Şimdi göçmen yüreğim.
Körebe oynasaydım,
Selamı gelince kalbim çarpardı,
Sabahları güneş onla doğardı.
Bütün hüzünlerim böyle solardı,
Boş evimde ses ol dedim, olmadı.
Görecektim ben onu, olmadığında bile.
Hasret kalpte yara açar
Gönlüme bir hüzün katar
Bu ayrılık beni yorar
Seni çok özledim ey Yâr
İçimdeki hüzün kadar
Bir göz açar kapar gibiydi zaman
Düşümde hatıra bir hayal kaldı
Heyulalar böldü uykularımı
Ardımda beklenen bir yolcu kaldı
Sevinci hüznüne katan son kaldı
Züleyha yokluğuna sürdüm bakışlarımı
İçimde bir yangının viran kalıntıları
Dilimde sükûtunun en acı çığlıkları
Hüznümün sevincime galip geldiği kadar
Yürüdüğüm caddeler ayaklarını arar
Bir ışık hüzmesi ki; inan hep seni sorar.
Elinden tuttuğumda yüreğim alevlenir
Yüreğin cilveleri gözlere mühürlenir.
Ah kimde ciğerpare böylesine yaralı,
Dikenin en harlısı hep güle mi verilir?
Gül cemali temaşa ne büyük bir sürurdur
Gamperver yüreğim yorgun el sallamaktan
Öğrendi her gidişe asılmayı yürekten
Her yolcu bir hüzünlü tebessüm alır da gider
Her gün yorgun bir yolcu gözlere mühürlenir
Hancıyım; her dem yolcu uğurladı yüreğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!